Andermans hond

Ik ging niet wandelen met de hond,
de hond ging wandelen met mij.
Kijk, zij hij, kijk zo doe je dat :
je snuffelt wat, je kruipt eens
onder groen, je doet daar wat je
daar moet doen, je kwispelt –
nee dat kun je niet – loopt achterna
wat vleugels heeft, je rolt je op je
ene zij, je andere zij, je ene zij,
je mond staat op de tocht, je zoekt
in woorden naar een geur, bij grenzen
naar vreemd vocht, hoort woest geroep
van groepen mens als blaffen aan,
verstaat alleen je naam
en Lig en Koest en Af.

Bovenstaande tekst van Joke van Leeuwen kreeg de publieksprijs voor het beste gedicht en werd vandaag (gedichtendag) op 50.000 exemplaren als gratis poster verspreid.

Ik vind het niet echt een fantastisch gedicht, maar afgezien dat hij een zij is, zou het over onze hond kunnen gaan.


Gisteren moest ze naar de dierenarts. Elke keer weer gaat dat zo :

Eerst mijn slechtste spullen aan. J gaat stiekem naar buiten en legt een oud deken op de achterbank van de wagen, het portier laat ze alvast open staan.
Ondertussen voer ik, heel theatraal, de rituelen op die ik normaal opvoer wanneer we een toertje gaan maken (bril zoeken, sleutels en portefeuille op zak steken, leiband uit de kast, …).
Ik heb haar weer eens kunnen verschalken, ze laat gedwee de leiband omleggen en volgt me enthousiast de deur uit, ziet het open portier en verstijft … .
Ik sleur ze, geholpen door J, uit alle macht de auto in.
We zitten op de achterbank, ik trek haar op mijn schoot en omklem haar stevig, anders springt zij gegarandeerd naar voren en maakt zij J het sturen onmogelijk.
Ze beeft als een hespenblad, jankt en kwijlt een waterval, onafgebroken, tot we stoppen bij de dierenarts. J opent mijn portier en neemt heel even de leiband over, anders raak ik onmogelijk uitgestapt. Ik neem de leiband onmiddellijk terug en de hond dwingt mij de tegenovergestelde richting van de dierenarts op. Ik zet me schrap en trek haar met enorm veel moeite tot in de wachtkamer. Gelukkig zit daar geen ander dier. Ik transpireer hevig, zij hijgt hevig (honden hebben nauwelijks zweetklieren, zij transpireren via de tong en de voetzolen) maar geeft zich niet gewonnen, ze tracht te ontsnappen door –letterlijk - tegen de muren op te kruipen. Ik houd de leiband noodgedwongen kort en strak, dat doet haar haast zwemmen op de gladde vloertegels.
We zijn snel aan de beurt en zwemmen tegenstrooms de praktijkruimte binnen. De deur gaat op slot, anders breekt mijn “held” gegarandeerd uit. J steekt haar autosleutels in mijn broekzak. De dierendokter, vertrouwd met zijn patiënt, heeft de spuiten al klaar. Ik dwing de hond plat op de vloer in een soort houdgreep en klem haar muil dicht. J houdt zoveel mogelijk poten in bedwang. De twee prikken (de honden-prikpil, jawel en één of ander vaccin) volgen mekaar snel op en bezorgen het dier evenveel schokken die ook ik tot in elke vezel voel. Nu is ze absoluut niet meer te houden. De dokter weet dat en zwaait vlug de deuren open. De hond raast naar buiten richting auto, ik aan de leiband er achteraan. Snel sleutel uit broekzak, portier open en op de achterbank uithijgen, de hond en ik.

Intussen betaalt J en doet de dierenarts rustig zijn papierwerk, zij keuvelen nog wat, wij in de auto hijgen nog wat. Eenmaal J terug achter het stuur start het beven, janken en kwijlen opnieuw, weer onafgebroken, tot thuis aangekomen het portier geopend wordt, ik uit lijfsbehoud de leiband los en de hond het huis in stormt. Snel graaft ze zich in haar kussen in en we horen of zien haar de rest van de dag niet meer.

Grote Smurf in Het Nieuwsblad

Eén klein rondje Smurf-bashen nog. Het over 2 pagina's van Het Nieuwsblad uitgesmeerde vraaggesprek met onze burgervader smeekt er immers om.

Zelden trouwens een interview zo bol weten staan van de zelfingenomenheid, ja zelfs overloze pretentie vanwege de geïnterviewde. Wat moet je anders denken van iemand die zich in zijn openingszin maar meteen op één lijn zet met wereldleiders en topmanagers ? Valse bescheidenheid misschien ?

Grote Smurf geeft er nog meer lappen op. Zo predendeert hij 70% van zijn inwoners bij naam en voornaam te kennen.
Tiens, 't zal dan waarschijnlijk puur toeval zijn dat hij mij meermaals met mijn broers verwart. Laatst, tijdens een officiële plechtigheid, hield hij zelfs een, mij totaal onbekend, toevallig naast mij gezeten delletje voor mijn dochter. Bedankt, 't is proper !

Onze meesterpsycholoog (geurt dat Succes Motivation Institute niet verdacht veel naar LSP en soortelijke oplichterijen ?) stelt ook verheugd vast "dat met elke nieuwe verkiezing de kiezer slimmer wordt en bewuster van zijn of haar keuze". Wel, dan waren op 8 oktober jongstleden een behoorlijk aantal Zaventemse kiezers toch op zijn minst in een lichte staat van acute zinsverbijstering. Want wie kiest er nu "bewust" voor een verlicht despoot en voor een hansworst die te pas en te onpas play-backend zijn broek afsteekt, een venijnige, beroepsdeontologie niet zo nauw nemende pillendraaister die constant naast haar schoenen loopt, een exhibitionistisch taxi-chauffeur, een aldoor dronken sujet dat zelden in wakkere toestand een vergadering uitzit, een uittredend deputé voor wie het uitkiezen van haar dienstvoertuig zowat de grootste intellectuele arbeid was die ze zich afgelopen legislatuur getrooste, enz. ... ? Raar volkje die Zaventemmenaars.

In 2012 mag men, zo lees ik nog tussen stapels onzin en zelfverheerlijking door, onze wereldleider afrekenen op 3 projecten.
Te weten een atletiekpiste, waken over de (economische, ecologische en financiële) toekomst van Zaventem en het vrijwaren van het karakter van de gemeente tegen de tendenzen van verstedelijking.

De verstedelijking een halt toeroepen, da's pas mooi. Maar waarom heeft hij het 3 lijntjes eerder dan over een stadsgenote ?

Wat dat waken betreft, dat hij dat maar niet aan dat ene sujet toevertrouwd.

Een atletiekpiste ! Godbetert, waar haalt hij het ? Eerst gooit hij elk mogelijk voet- en veldwegeltje vol beton of klinkers, drijft hij daardoor alle joggers tot wanhoop en naar de orthopedist en dan gaat hij een atletiekpiste aanleggen ?

Die piste zal er in 2012 vast liggen hoor. Ik ken zelfs al de naam voor het stadion waarin ze zal huizen(zie vorige post).
Geheel in de geest van wat volgens Big Smurf een politiek is die menselijke warmte uitstraalt, zal er tegen die tijd zelfs al menig braderie, Kerst-, avond- of rommelmarkt en Smurfenbal hebben plaatsgevonden. Ja, misschien zelfs een atletiekactiviteit : een 24-urenloop ten voordele van de carnavalsvereniging of de Smurfenvrouwengilde.

Kindertrauma

De intentieverklaring van de nieuwe Zaventemse bestuurscoalitie brengt weinig wereldschokkends. Het tegendeel zou mij pas echt hebben verbaasd. Grote Smurf wil er, rustig uitbollend, gewoon nog enkele jaartjes bijlappen om dusdanig tot een bewindsperiode te komen die ruimschoots moet volstaan opdat men later een straat, plein of plantsoen naar hem zou noemen. Het ego en de achterkleinkinderen moeten ook wat nietwaar.

… doe hem voor mijn part maar een doodlopende steeg.

“Wat ik toch heb met die burgervader van ons ?” vroeg een intimus mij laatst. Waarop ik hem in primeur het relaas gaf van een incident dat we hier nu ook maar even uit de doeken doen.

Op een dag, ergens diep in de jaren ’60 van vorige eeuw, kreeg ik het tijdens de speeltijd op school aan de stok met A V, een kereltje van een andere klas. Tot mijn eigen verbazing gaf ik de jongen een flinke afranseling. Nu kan ik mij met de beste wil absoluut niets meer herinneren waarom ik tot die gewelddadigheid overging, maar het was vast zijn verdiende loon. Ik was toen immers een behoorlijk klein, tenger en fragiel mannetje dat uit lijfsbehoud het motto “liever blode Jan dan dode Jan” hoog in het vaandel droeg. Ik moest dus al heel wat drek over mij gekieperd krijgen vooraleer ik ten aanval trok.

Een dag later sta ik wat te dralen aan de schoolpoort als daar plots een grote donkere slee komt voorgereden. Een reus van een vent stapt uit, rent op mij toe, verkoopt mij daar een dreun van jewelste met die kolenschoppen van hem en snauwt mij toe : “En laat voortaan mijn zoon met rust !” (of iets van dien aard, de tijd sleet de details)
Mijn eerste kennismaking met Grote Smurf !


Mijn pa had mij steeds voorgehouden dat ik nooit bij hem moest komen klagen na een vechtpartij, want dat ik er dan van hem voorzeker nog een extra pak slaag bovenop kreeg.
Bij de Smurfen ging dat klaarblijkelijk anders en dat vind ik nu nog steeds hoogst onrechtvaardig. Ik kan het niet helpen, die muilpeer blijft nazinderen .

Sjakkosjen en cosmetica

Heb mij na 49 jaar laten inpakken door de sirenenzang van de mannencosmetica.
Kocht een product om oogwalletjes te doen vervagen. "Vermoeidheid, stress, feestjes zijn vooral af te lezen rondom de ogen. Wallen vormen zich, je bent vermoeid... doe er iets aan ! L'Oréal Men Expert Hydraterende Oogverzorging vervaagt wallen zichtbaar en ontspant de ogen."
Onnozele sukkel dat ik ben, in al mijn naïviteit meende ik mijn voornaamste familiekenmerk, de sjakkosjen onder mijn ogen - ik kan er mijn sleutels, kleingeld en mp3-speler in kwijt - tot dezelfde orde als "walletjes" te kunnen rekenen.

Anderhalve week al verpruts ik kostbare ochtendtijd om het goedje zorgvuldig op te smeren ("voorzichtig aanbrengen onder de oogleden, langzaam masserend van neus naar slapen laten inwerken") en miste op een haar na al 3 keer de trein.

Resultaat tot heden : niks, noppes, zero ...!

R zegt dat ik voor mijn € 10 beter een zak cement had gekocht. Volgens haar is dichtmetsen de enige oplossing.

Nonkel Bob's radio

Ik ben nooit bijster wild geweest van radio en sinds die debiele reclamespots hun opwachting maken op de VRT-zenders vind ik het zelfs een behoorlijk ergerlijk medium.
Als auditief behang bij een middagdutje zet ik Klara (daar heb je geen of nauwelijks publiciteit) wel eens op maar voor het overige heerst hier in Noskoem meestal de cd-speler.

Sinds kort maak ik echter graag een uitzondering voor "Bob Dylan's Theme Time Radio Hour" van de Amerikaanse satellietradio "XM". Jawel, wekelijks duikt nonkel Bob in zijn hoogstpersoonlijke platencollectie en bakt hij telkens een eclectisch programma rond een welbepaald thema. Kwamen ondermeer al aan bod : "Food", "Tennessee", "Drinking", Guns", "The Devil", "Time", "Wedding", "Divorce", enz ... (hier de volledige lijst).

Stuk voor stuk zij het prachtige songs uit het groot Amerikaans liedjesboek van afgelopen eeuw. Er zitten heel wat vergeten tot onbekende pareltjes tussen en His Highness praat zelf alles met zijn grappig geneuzel aan mekaar. Wanneer doen in hier Vlaanderen Arno, Patrick Riguelle of Barman zoiets ?

XM is betalend maar vanaf dit jaar zenden ook BBC Radio 2 en BBC 6 Music het programma uit. Beter nog : een naarstige fan zette alle voorbije episodes downloadbaar op het internet. De platenbizz-gestapo was er als de kippen bij om de site af te sluiten, maar niet getreurd echter, op deze mirror vind je (voorlopig) nog alle afleveringen.

*************************************************************

PS : Vergeet die polemiek maar, YG heeft het te druk met postzegels kleven.