Kindertrauma

De intentieverklaring van de nieuwe Zaventemse bestuurscoalitie brengt weinig wereldschokkends. Het tegendeel zou mij pas echt hebben verbaasd. Grote Smurf wil er, rustig uitbollend, gewoon nog enkele jaartjes bijlappen om dusdanig tot een bewindsperiode te komen die ruimschoots moet volstaan opdat men later een straat, plein of plantsoen naar hem zou noemen. Het ego en de achterkleinkinderen moeten ook wat nietwaar.

… doe hem voor mijn part maar een doodlopende steeg.

“Wat ik toch heb met die burgervader van ons ?” vroeg een intimus mij laatst. Waarop ik hem in primeur het relaas gaf van een incident dat we hier nu ook maar even uit de doeken doen.

Op een dag, ergens diep in de jaren ’60 van vorige eeuw, kreeg ik het tijdens de speeltijd op school aan de stok met A V, een kereltje van een andere klas. Tot mijn eigen verbazing gaf ik de jongen een flinke afranseling. Nu kan ik mij met de beste wil absoluut niets meer herinneren waarom ik tot die gewelddadigheid overging, maar het was vast zijn verdiende loon. Ik was toen immers een behoorlijk klein, tenger en fragiel mannetje dat uit lijfsbehoud het motto “liever blode Jan dan dode Jan” hoog in het vaandel droeg. Ik moest dus al heel wat drek over mij gekieperd krijgen vooraleer ik ten aanval trok.

Een dag later sta ik wat te dralen aan de schoolpoort als daar plots een grote donkere slee komt voorgereden. Een reus van een vent stapt uit, rent op mij toe, verkoopt mij daar een dreun van jewelste met die kolenschoppen van hem en snauwt mij toe : “En laat voortaan mijn zoon met rust !” (of iets van dien aard, de tijd sleet de details)
Mijn eerste kennismaking met Grote Smurf !


Mijn pa had mij steeds voorgehouden dat ik nooit bij hem moest komen klagen na een vechtpartij, want dat ik er dan van hem voorzeker nog een extra pak slaag bovenop kreeg.
Bij de Smurfen ging dat klaarblijkelijk anders en dat vind ik nu nog steeds hoogst onrechtvaardig. Ik kan het niet helpen, die muilpeer blijft nazinderen .